Kraków

W każdym zaułku
drzemie złoty żuk
każdy maszkaron
przekrzywia maskę
w najświeższy
uśmiech poranka
tu nawet cisza dźwięczy
niczym lutni struna
i niesie harmonię
ponad strzelistość
wieży na tarczy
Amfitriona
miasto legenda
miasto srebrnej
księżycowej strony
Miasto
poezjostrunny
oddech istnienia