---

Bożena Boba-Dyga

Miejscowe trzęsienie ziemi Hani Kajtochowej przyjaciółce młodych poetów Trudne jest odklejanie duszy od ciała wyrwanie jej z żył i innych wnętrzności na ostatku z oddechu oddajemy go powietrzu nieobecność ciała stygnie pościel w szpitalu pamięć ciepłej reki snu do widzenia Haniu pamiętaj idź ze swoim aniołem ku światłu wciąga na zawsze aż stopimy się w jedno wrócimy koniec i początek początek i koniec a my nie zatrzymujmy jej tu smutkiem

Місцеві землетруси Гані Кайтоховій подрузі молодих поетів Складно відклеїти душу від тіла вирвати її з жил та інших внутрішніх органів наприкінці з віддиху повітрю віддаємо відсутність тіла холоне в лікарні постіль пам’ять теплої руки мрії до зустрічі Ганю пам’ятай йди зі своїм ангелом на світло затягуй назавжди поки не розтопимося в єдиному поверненнні кінець і початок початок і кінець а ми не затримаємо її тут у смутку *Tł. z pol. Julia Poczynok / Переклала з польської Юлія Починок

---

40. Almanach Krakowskiej Nocy Poetów

Krakowska Noc Poetów : almanach 40 / [red. Magdalena Węgrzynowicz-Plichta ; Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich]. - Kraków : Wydaw. Signo, 2012. - 120, [8] s. - ISBN 978-83-60784-35-6
		*Andrzej Walter: Wędrówki o świcie, s. 47; Renata Batko: Z cyklu Spotkania, s. 62; Lidia Węgrzynowicz: Lekcja pokory, s. 117

---

Marzena Dąbrowa Szatko: z tomu "Krajobraz z pawiem"



Marzena Dąbrowa Szatko: Krajobraz z pawiem. - Kraków : Collegium Columbinum, 2012. - 80 s.
Próba pamięci, s. 67.

---

Joanna Rzodkiewicz: z tomu "Dwoisty kaprys"



Joanna Rzodkiewicz: Dwoisty kaprys. - Kraków : Signum, 2012. - 48 s., il.
Pakujesz rzeczy, s. 6 ; Dedykacja, s. 7 ; *** [inc. rozdawała garściami], s. 9.

---

Małgorzata Pfisterer w tomie "Pokłonił się czas"



Małgorzata Pfisterer: Pokłonił się czas. - Kraków : Signum, 2012. - 128 s., il.
Epitafium, s. 65.

---

Krakowska Noc Poetów. Almanach XXXIX
Krakowska Noc Poetów : almanach 39 / [red. Magdalena Węgrzynowicz-Plichta ; Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich]. - Kraków : Wydaw. Signo, 2011. - 139, [5] s. - ISBN 978-83-60784-27-1	Anna Kajtochowa Żałobny Rapsod      Pamięci Tadeusza Konieczki      Kolegi z Liceum Pięknie żyłeś I taki zostajes W trwałej pamięci Ty pisałeś Historię I Historia pisała Tobą Niepodległa kartę Pod kaplicą świętego Michała                         [w Golcowej gdzie chwytałeś zachodnie zrzuty I w dziupli sędziwej wierzby nad Stobnicą - tam ukrywałeś karabiny Nie pokonał Cię cios ani ból Kochałeś życie i ono Ciebie niekiedy Żegnaj Wierny Dobry Przyjacielu Kiedyś się spotkamy I znów pójdziemy razem Ścieżką pod brzozami, które Tak gwiaździście pochylą się nad                         [nami	Renata Batko * * *      "Jest we mnie spokój umierania...""      Anna Kajtochowa czy zachody słońc mówią jak trzeba przemijać? trawy pochylone w zatrzymaniu opadający plamą cienia liść? szept spływa zmierzch po skrzydłach powrót do ziemi i nie dowie się nikt ze każdego wieczoru umieram jak motyl
*Anna Kajtochowa: Żałobny rapsod ; *** [inc. Co boskie we mnie], s. 82 ; Renata Batko: *** [inc. czy zachody słońc], s. 87; Jan Kirsz: Zdjęcie z warsztatów grupy "Każdy" nadesłane drogą mailową, s. 113; Andrzej Walter: Suszone poziomki ; Pani Poezja, s. 72-73.

---

Hanna Wietrzny Tren na śmierć Anny Kajtochowej dlaczego Anno z wiosną spotkania nie czekasz zima powędruje daleko dlaczego Kochana dlaczego odchodzi Anna Kajtochowa królowa poezji krakowskiej Związku Literatów Polskich idziemy z Nią dłoń jej trzymając w naszej jak Jacek mąż wierny przyjaciel jak Agata Chabko do końca jak syn córka i wnuki i tak jakby odchodziła Matka która poezję kochała dała jej lekcję gromadzie starych i młodych zapatrzonych w urodę Erato i Euterpe a Ania mówiła przerwę tę paplaninę miłowania bo Ania wiedziała z nas najwięcej i w swojej poezji zostanie wśród nas aż nadejdzie nasz czas i wasz dlaczego Anno z wiosną... 18-19.III.2011 [dodane:17 V 2012]

---

Andrzej Walter W najnowszej książce Andrzeja Waltera "Śmierć bogów" znalazły się cztery wierszy dedykowane Annie i Jackowi Kajtochom. *Andrzej Walter: Śmierć bogów. - Kraków : Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, 2011. [dodane: 24 III 2012]	Hania nie zastałem cię w domu puste pokoje korytarz samotny wieszak i zapach jeszcze srebrny nad stołem tym waszym serdecznym stołem karmienia się słowem dzielenia życiem antologią wspomnień gdzie jesteś przemieniłaś pustkę w sens kolce w łagodność krzyk w ciszę i tylko poezja została w domu jest cicha niewidząca drobniejsza niż kurz opada tęsknotą na pejzaże ludzi i dni 19 IX 2011 Gliwice	Cisza Hani kroki rozsypały się na wszystkie strony pachniało deszczem herbaty oraz ogrodem dopełnień w gęste chandry rzeczywistości na stole leżały porozrzucane słowa pióro twoje okulary słono i wolno chwytałem lepkość poezji kwitły kasztany pękały zielone skorupki dojrzałe soczyste jak spojrzenia w wonne mgły którymi szłaś kiedyś tam hen do Niej i do Niego 12 VII 2011 Gliwice
samotność o smaku wigilii Jackowi prosiłem ją wręcz błagałem – zostań w szafie dziś jednak nie chciała siedzimy zatem przy stole wspominamy martwe karpie żywe cienie plączą nam się spojrzenia mieszamy talię opłatków rozkładamy wyciągam najbielszy      krwawi milczeniem      cięższym od życia w zakamarkach mojej szafy nikt nie mówi dobranoc 24 XII 2011 Rybnik		Szafa Hani jest we mnie przestrzeń błękit morza zdradliwy horyzont wojna cisza i zgiełk chaos lub teoria strun kilka błędów materii mało dyskretne stworzenie tak nienaukowo myślę z czasu lepię bałwany z gości buduję piramidy a cywilizację wkładam do szafy nasiąka środkiem na mole zjadły już niejedno 20 VIII 2011 Pilchowice

---

Maria Kantor Minął już rok od śmierci Anny Kajtochowej. Bardzo jej brakuje wszystkim poetom, dla których była jak Matka. Gdy czytaliśmy wiersze wybrane z jej twórczości, na spotkaniu w pierwszą rocznicę śmierci, które odbyło się 22 III 2012 r., w OKK Wola Duchacka Wschód w Krakowie, widzieliśmy ich piękno, mądrość i dobroć autorki, ktoś z sali powiedział: „Zasłużyła na Nobla”. Na fotografiach, które zostały zaprezentowane w pokazie Andrzeja Waltera, Anna była zawsze uśmiechnięta. Już przed spotkaniem udało mi się napisać ten wiersz:

NIE JEST ŁATWO             (Ani Kajtochowej w pierwszą rocznicę śmierci) Nie jest mi łatwo teraz, kiedy nie mogę spojrzeć w Twoją twarz, posłuchać Twojego spokojnego głosu, usiąść z Tobą przy okrągłym stole. Nie jest mi łatwo patrzeć na świat tonący w nienawiści i wojnach. Ciebie pytam ,nieraz w połowie nocy, gdzie szukać dobroci, jak okazać miłość, jak uzyskać spokój. Rozmawiam z Tobą poprzez granicę, której nikt pojąć nie może. Rozmawiam często. Chciałabym , po prostu, jak Ty, być dobrym człowiekiem. Chyba się cieszysz, że ktoś, dzięki Tobie, chce być dobry. A to nie jest łatwe. Maria Kantor Kraków, 19 III 2012 [dodane: 24 III 2011]

---

Magdalena Węgrzynowicz-Plichta POŻEGNANIE Annie Kajtochowej poświęcam   gdy żałobnicy do domu poszli na grób przyszły pożegnać się z Tobą wszystkie niedokończone poematy strofy stały w kondukcie żałobnym pokornie i długo w ciszy zmierzchu zazdrosne że Ty w drogę w zaświaty wzięłaś tylko Jedno Słowo

Magdalena Węgrzynowicz-Plichta ŚWIETLISTY ETER pamięci Anny Kajtochowej zwykle nie udzielałaś porad słuchałaś i uśmiechałaś się dyskretnie do własnych myśli kiedyś w czasie przyjacielskiej pogawędki zwróciłaś mi uwagę: - mniej mów w pierwszej chwili w nagłym przestrachu pomyślałam – popełniłam gafę czy niedyskrecję szukałam w pamięci śladów – niewinnej plotki lub niezamierzonego pomówienia a kiedy moja twarz wyciągnęła się z nadmiaru dziwienia – w jeden wielki znak zapytania uśmiechnęłaś się dobrotliwie i patrząc w świetlisty eter krążący nad moją głową dopowiedziałaś: - i uważniej słuchaj a więcej zobaczysz

---

Dumna jestem, że byłam „córką poetycką” Pani Ani, pisze Katarzyna Rodziewicz i przesyła wiersz ... Katarzyna Rodziewicz W podróży z Anną Zanurzyłam się w Annie aż kaszę spaliłam zatonęła w „końcu naszego wieku” tak że nawet nie poczułam przykrej woni widziałam cały świat Anna „wędruje o świcie” Anna „o źdźbła żytnie opiera dłonie” zobaczyłam „piękno łąki znikającej w pyskach krów” paletą barw zapełnił się i mój obraz ten o „śmierci baranka” tez go kiedyś malowałam mój był taki sam ale umierał inaczej ileż trzeba zmieścić w sobie mądrości izby znawstwo mieć – „kolor w rozpadlinach” „słodyczy w bukwi” „woni naftowej ziemi” Anna to wielka matka i wielka wyprawa to rosa i wiatr niebo i mrok miłość w zwątpieniach Anna podróżą jest bez biletu do nieskończoności natury też tak chciałabym oswajać prostotę dziecięcego zachwytu 18 II 2011 (na miesiąc przez odejściem P. Anny)

---

VII Bronowicki Karnawał Literacki VII Bronowicki Karnawał Literacki odbył się 18 lutego 2012 r. w Krakowie. Tegorocznemu Karnawałowi patronowała Anna Kajtochowa: Karnawał to czas radości płynącej z nadziei na dobry kolejny rok. Niech ta nadzieja nam towarzyszy, choć nastrój mąci łza wspomnienia po odeszłej w błękitny Ani Kajtochowej. Postać to szczególna – spod Jej artystycznych skrzydeł wiele twórczych wyfrunęło piskląt. Ale sama – choć naznaczona cierpieniem choroby – emanowała energią i młodzieńczością. Jej osoba i twórczość towarzyszyły Karnawałom od początku. Zatem poświęćmy tę edycję Jej pamięci właśnie. Ania z pewnością kontenta będzie, że właśnie poezją, właśnie przyjaznym spotkaniem hołd jej składamy. Uśmiechnij się, Aniu, jesteś i będziesz z nami. Maciej Naglicki we wstępie do antologii VII Bronowicki Karnawał Literacki W almanachu wydanym z okazji Karnawału znalazły się 3 wiersze Anny Kajtochowej, a także 2 utwory Jej dedykowane: **VII Bronowicki Karnawał Literacki : [Mydlniki 2012] / red. Józef Janczewski, Maciej Naglicki, Ryszard Żak. - Kraków : Wydaw. Dworek Białoprądnicki 2012. – S. 73-74: Puste krzesło / Bogusław Nowaliński. S. 93 *** []inc. kiedy umilknie] / Ryszard "Sidor"" Sidorkiewicz

---

Grzegorz Gniady: Matka Poetów. pamięci poetki Pani Anny Kajtochowej Renesansowe balkony pokryje kurz Stare książki pożółkną Szumiące wierzby otuli śnieg Skrzydła aniołów opadną Ciche kroki o północy umilkną kwiaty w wazonach zwiędną Niebo przykryją chmury Krople deszczu się rozmyją Kraków zapłacze Czas nie uleczy ran *z tomu "Wilczy bilet" [2011]

---

Pożegnanie Lata Pisarzy i Artystów 2011. W almanachu "Pożegnanie Lata Pisarzy i Artystów 2011" znalazło się kilka utworów dedykowanych Annie Kajtochowej. Ich autorami są: Józef Janczewski ("Śmierć iskry"), Piotr Oprzędek ("Po prostu") i Justyna Trembecka ("Ostatnie warsztaty poetyckie"). Pożegnanie Lata Pisarzy i Artystów 2011 : almanach / red., wybór tekstów Bogusław Nowaliński. - Kraków : Stowarzyszenie Twórcze Artystyczno Literackie. Zarząd Główny, 2011. - 202, [6] s., [12]s. tabl. : il. ; 21 cm. - ISBN 978-83-60366-62-4

---

40. Warszawska Jesień Poezji. W dniach 6-9 października odbyła się 40. Warszawska Jesień Poezji. Z tej okazji ukazała się antologia "Żadnych słów nie osądzaj", a w niej kilka wierszy poświęconych Annie Kajtochowej. Ich autorami są: Andrzej Bartyński, Iren Kaczmarczyk, Joanna Krupińska Trzebiatowska i Magdalena Wegrzynowicz-Plichta. Żadnych słów nie osądzaj : antologia uczestników 40. Warszawskiej Jesieni Poezji / red. Piotr Toboła, Marek Wawrzkiewicz i Krzysztof Sarna. - Warszawa : Związek Literatów Polskie : Arwil, 2011. - 223, [4] s. ; 21 cm. - ISBN 978-83-60533-28-4

---

Maria Kantor: Odcisk koronki. Ania słuchała moich wierszy i mówiła: Pisz Marysiu, pisz to, co czujesz. Odcisk koronki / Maria Kantor ; red tomu i posł. Beata Anna Symołon ; rys. Agnieszka Sławińska. - Kraków : Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, 2011. - 95 s. : il ; 21 cm. - ISBN 978-83-7490-426-1

---

Andrzej Walter: Punkt rzeczy znalezionych. Swoją nową książkę "Punkt rzeczy znalezionych" Andrzej Walter zadedykował Annie i Jackowi Kajtochom. Haniu... Byliśmy w trakcie pracy nad moim nowym tomikiem. Czas przeszły dokonany. Stało się nieodwracalne. A byliśmy tak blisko... 24 stycznia prowadziłaś swój ostatni wieczorek poetycki "Styczniowe poziomki". [...] Nagle, 19 marca wszystko wyblakło, straciło znaczenie. [...] W słowach dziś pisanych wierszy szukam Ciebie. Punkt rzeczy znalezionych / Andrzej Walter ; red tomu, posł. Leszek Żuliński ; fot. Jadwiga i Andrzej Werner. - Kraków : Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, 2011. - 66, [2] s. : fot. ; 20 cm. - ISBN 978-83-7490-414-8 O książce pisały "Wiadomości Brzozowskie" (2011, nr7-8) >>>>

---

Wiersze i próby literackie opublikowane na wieść o śmierci Poetki >>>>>

---

Katarzyna Barbara Rodziewicz sygnalizacja świetlna                               Pani Annie Kajtochowej po deszczu jak po rosie zielone ruszam na spacer z psami idę lecz nie mogę żółte co krok to ślimak wprzód się ścigamy to jednak nie dla mnie winniczki mają inne zegarki czerwone schylam się by je przenosić to szybsze od oczekiwania żółte jeszcze tylko kilka dni i mój trakt spacerowy znów będzie miał zielone światło                               V 2010

---

Stanisław Grabowski
Redaktor
zasugerował mi

                              Ani i Jackowi Kajtochom

Redaktor zasugerował mi żebym usunął cztery linijki z wiersza. Jaki to kawał skór, co można pod nim znaleźć nerkę wątrobę mózg. Cztery linijki, cztery strzały.

A przecież tak przemyślnie się ukryłem za barykada słów. Który strzał mnie trafi, co pozostanie. Czerep rubaszny jak po tamtych?

Z tomu "Jeszcze sen" [2011?]

---

Andrzej Walter
konie

                              Annie Kajtochowej

wsadziłaś mnie na tego konia
rumaka lub stara szkapę
uprząż dopięłaś czule
popędzę, podrepczę poskaczę
odjadę
na tęczowym siodle
z dyskretnym monogramem słów
które wypadły ci dziś z rąk
bez drogowskazu

a ty spojrzysz
dostojnie milcząc
już pewna jeszcze uniesiona
zza tafli metafor
przed bramą na Barskiej
gdzie wśród książek pachnie miłością
gdzie rosną poziomki
i hasają źrebaki
bolesnych narodzin

dziękuję


A.
22 VI 2010
Kraków

Więcej o Autorze wiersza, poecie i fotografiku, na stronie www.walter.proinfo.pl

---

Zygmunt Dmochowski
NA WYDECHU MYŚLI

                              Ani Kajtochowej – poetce życia

Na drzewie czasu, które na przemian
Żyje i martwieje, milknie i pulsuje –
Na tym drzewie tańczą nieporuszenie
Geometrie chwil naszego bytu
Piktogramy ognia i zlodowacenia:
Miotające się światło nadziei
I niemoc bezdenna zwątpienia.

Wszystko, niczym Twoja “spełniona pewność”
Jest przewidywalne i odciska się
Na korze naszego drzewa – Aniu,
Jak Jego twarz na chuście Weroniki.

Opole, 1 lipca 2010 r.

W lipcu 2010 r. wiersz ukazał się na portalu włocławskie24.pl

Więcej o Autorze, Zygmuncie Dmochowskim: www.kujawy2008.republika.pl

---

Jadwiga Zwierska

***
                                    Pani Ani Kajtochowej
                                    Podziękowanie za Poezje

Zatopiona w Twoim obrazie świata Wchodzę do wnętrza tajemnic Jest jakby Rzeczywisto – zaklęcie – inny Kiedy obnażony nakryty Twoja szatą piękna „Miłością z nie jednego źródła” Od ziemi bierzesz cierpliwość i sytość Od niebios wiarę i miłość A całość ta podana w czarze do wyobraźni

Czytam i czytam stoję by nabrać tchu i pokory do podziwu tajemnic wyłaniających się zza kurtyn Twych słów Masz rację „Nie wszystko ze śmiercią się kończy"" czasem i krąg kamienny nie zamknie usta pióra

[2010]

---

Powrót